تکنولوژی چگونه « غذا های انسان » را تغییر می دهد؟

آیا تا به حال به آینده ای که در انتظار «غذای بشر» است فکر کرده اید؟ تکنولوژی چگونه می خواهد «چیزی که می خورید» را متحول کند؟ تکلیف پروتئین و ویتامین های مورد نیاز بدن چیست؟ بطورکلی اصطلاح «آینده غذا» چه چیزی را در ذهن شما تداعی می کند؟! شاید به ترکیبات غذایی فضانوردان فکر کنید یا کپسول های مغذی و گوشت های آزمایشگاهی! شاید هم یک بشقاب پر از حشرات گوناگون به ذهنتان خطور کند.

برای مشاهده نسل بعدی اپل واچ به فناوری‌های نوین ردیاب سلامتی مجهزست اینجا کلیک کنید.

همه قبول داریم که با گسترش رعدآسای تکنولوژی و تغییر جنبه های مختلف زندگی بشر، هیچ چیز دور از ذهن نیست اما می خواهیم بدانیم آینده غذا واقعا تغییر عجیبی می کند یا نه آیندگان هم قرار است مثل نسل های گذشته، سر میز بنشینند و با قاشق چنگال غذاهای همیشگی منطقه خود را بخورند؟

TNW در اجلاس دیجیتال والنسیا هفته گذشته با Beatriz Jacoste Lozano، مدیر مرکز نوآوری مواد غذایی سازمان KM ZERO گفت و گو کرد. در این مطلب با دیجی زین همراه باشید تا درباره نتیجه این گفتگو و رویکردهای واقعی تاثیر تکنولوژی بر آینده غذا بیشتر بدانید.

خبری بد درباره ورشکستگی سیستم غذایی انسان!

هدف صحبت TNW با Beatriz Jacoste Lozano تعامل درباره تغییر روش در تامین غذاهایی است که ما انسان ها می خوریم و نیازهای خود را با آن برطرف می کنیم. جاکوست لوزانو می گوید: «اگر می خواهیم غذا یا محصولی در بازار جای خود را پیدا کند، باید با هویت فرهنگی ما همسو شود. غذا چیزی است که به هویت، خاطرات و خواسته های ما بسیار نزدیک است. بنابراین باید خوشمزه و لذیذ باشد و این اولین نیاز ما برای ارائه یک غذای جدید به مردم است. چیزهای زیادی وجود دارد که باید تغییر کند چراکه سیستم غذایی ما صحیح نیست و در واقع یک سیستم ورشکسته است .»

صنعت غذا عمدتاً تحت سلطه شرکت های چند ملیتی قرار دارد که در حال تشویق و ترویج الگوهای ناپایدار و ناسالم تولید و مصرف غذا هستند. روش هایی که به نوعی محرک اصلی برای از بین بردن تنوع زیستی در این سیاره محسوب می شود. حوزه کشاورزی به تنهایی تهدیدی برای 24000 گونه از 28000 گونه در معرض خطر انقراض یعنی چیزی حدود ۸۶ درصد است. علاوه بر آن که 30 درصد از انتشار دی اکسید کربن جهانی و 80 درصد از جنگل زدایی این کره خاکی در نتیجه گسترش و توسعه کشاورزی رخ می دهد. این درحالی است که سیستم کشاورزی تا به امروز موفق به ریشه کن کردن گرسنگی نشده است. جاکوست لوزانو می‌گوید: «سیستم غذایی ما در زمینه تأمین غذای مردم نیز با شکست مواجه شده است. 900 میلیون نفر در جهان هنوز گرسنه هستند.»

این سیستم غذایی موظف است تا سال 2050، تغذیه 9.8 میلیارد نفر را تامین کند. علاوه بر این، بیماری های مرتبط با رژیم غذایی یکی از سه علت اصلی مرگ و میر در سراسر جهان اعلام شده است. این آمار به سیستم های مراقبت های بهداشت عمومی فشار زیادی وارد می کند و هزینه زیادی را برای جوامع به همراه دارد. بنابراین اصلاح روش تولید و مصرف مواد غذایی برای سلامت سیاره زمین و بشریت و نجات از یک ورشکستگی علنی کاملاً ضروری است.

فن آوری مواد غذایی محدود به تکنولوژی نیست!

مرکز KM ZERO به دنبال تسهیل و تسریع تغییرات اساسی در سیستم غذایی از طریق سرمایه گذاری و نوآوری مواد غذایی است. این مرکز نیازهای صنایع غذایی را که عمدتاً به شکل چالش های پایداری مطرح است، تجزیه و تحلیل می کند تا بتواند درباره بسته بندی، مصرف آب، انتشار کربن، کیفیت خاک و سایر چالش های صنعت غذا به راهکاری نوینی دست یابد.

جاکوست لوزانو می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که تنها پایداری کافی نیست، برای همین در مورد بازسازی صحبت می‌کنیم و اصلا اعتقاد نداریم که همه نوآوری‌ها باید بر پایه دیجیتال و فناوری باشد، ما معتقدیم که باید به شیوه‌های احیاکننده نگاه عمیق تری داشته باشیم.»

اساساً کاری که KM ZERO انجام می دهد این است که به بررسی راهکارهای استارتاپ های ارائه دهنده مواد و محصولات جدید می پردازد؛ سپس آن ها را با سرمایه گذاران، فعلان صنایع غذایی و خرده فروشان مرتبط می کند تا بتوانند ایده های خود را ارزیابی و سنجش کنند.

«ما ۲٠ مورد VC مرتبط داریم که در مواد غذایی متخصص هستند و به نوعی پول هوشمند به شمار می روند. سرمایه گذاری همه آنها با هم در فناوری مواد غذایی بیش از 3,000,000,000 یورو است. بنابراین ما معتقدیم که می‌توانیم یک کاتالیزور باشیم و تغییرات مورد نیاز را سرعت ببخشیم.»

یکی دیگر از بخش هایی که برای ایجاد تغییر سیستم غذایی آماده است، حوزه پلاستیک است.Notpla از استارت آپ های مستقر در لندن، در حال ساخت بسته‌های مبتنی بر جلبک دریای برای غذا، نوشیدنی و محصولات مراقبتی با قابلیت کمپوست است.

ژاکوست لوزانو می گوید:

«من فکر می‌کنم مطبوعات درباره آینده غذا نگاه واقع گرایانه ای ارائه نمی دهند، زیرا معمولا بر موضوعاتی تاکید دارند که مخاطبان را غافلگیر کند و نرخ کلیک آنها را افزایش دهد. برای همین است که خیلی ها فکر می کنند غذای آینده، خوردن حشرات است. در حالی که ما واقعاً بر این موضوع تأکید داریم که آینده غذا نباید چیز عجیبی باشد.»

افزایش آگاهی برای مبارزه با کاهش ضایعات مواد غذایی

یکی از دلایلی که ما راه خود را در مورد تغذیه گم کرده ایم فاصله ای است که با روش درست تهیه غذا گرفته ایم. عدم درک و آگاهی از مواد اولیه لازم برای تولید غذا نیز به هدر رفتن مقادیر زیادی غذا دامن می زند تا جایی که طبق گزارشات در سال، حدود یک سوم کل مواد غذایی هدر می رود .

این در حالی است که نزدیک به 1 میلیون نفر در جهان هنوز گرسنه هستند! یا همانطور که گفتیم 30 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از تولید مواد غذایی است! یعنی 10٪ از کل انتشار گازهای گلخانه ای که سیاره ما را تهدید می کند مربوط به مواد غذایی است که دور ریخته می شود و هرگز به معده کسی نمی رسد.

مرکز KM ZERO همچنین بر آموزش تاکید زیادی دارد و بر اساس آن اهداف خود را پیش می برد. این سازمان از طریق آزمایشگاه Gastro Genius با روشی ابتکاری فرصتی را به کودکان می دهد تا رابطه خود را با غذا تغییر دهند و در این فرآیند مثلا یاد بگیرند که یک یا دو سبزی را دوست داشته باشند. به عنوان مثال، کلم بروکلی، یا سایر غذاهایی که معمولاً بچه ها علاقه ای به خوردن آن ندارند.

Jacoste Lozanمی گوید:

«ما می خواهیم به کودکان فرصتی بدهیم تا در مورد این چالش ها فکر کنند؛ با در نظر گرفتن این که کودکان هنگام آشپزی، تمایل بیشتری به خوردن دارند. این ایده می تواند ادراکات کودکان را تغییر دهد و درباره اسراف غذا به نتایج مثبتی برساند. مطمئنا اگر برای به دست اوردن چیزی تلاش زیادی کنید یا متوجه شوید که کسی برای آن زحمت زیادی کشیده است راغب می شوید که رفتار خود را درباره آن تغییر دهید.»

یک نمونه‌ استارت‌آپی که برای کاهش ضایعات مواد غذایی تلاش زیادی می کند، می‌میکا (Mimica) مستقر در لندن است . این شرکت یک برچسب حساس به دما را برای قرار دادن روی بسته بندی مواد غذایی در نظر گرفته است تا مصرف کننده تشخیص دهد که محصول واقعاً چه زمانی خراب شده است؛ برخلاف اتکا به تاریخ انقضا که روشی بسیار محافظه کارانه است! در این روش وقتی غذا شروع به فساد و خراب شدن می کند، برچسبی که Bump نام دارد، از حالت صاف به بافتی ناهموار تغییر شکل می دهد.

شرکت دیگری که در این حوزه فعالیت می کند Trazable است. این شرکت با استفاده از فناوری بلاک چین نرم افزار، سوابق ردیابی عرضه مواد غذایی را دیجیتالی می کند. بنابراین یک غذای آلوده را می توان در عرض چند ثانیه به منبع آن ردیابی کرد، علاوه بر آن که زمان پاسخ به هشدارها را تسریع می کند و به تامین‌کنندگان اجازه می‌دهد چرخه عمر یک محصول را از مزرعه تا خانه کنترل کنند.

پروتئین نسل جدید

بسیاری از استارت آپ ها مانند غذاهای دریایی Mimic و MOA Foodtech به صورت مستقیم بر روی خود غذا کار می کنند. MOA Foodtech بیوتکنولوژی و هوش مصنوعی را ترکیب می‌کند تا محصولات فرعی صنایع غذایی کشاورزی را از طریق تخمیر به نوعی «پروتئین نسل بعدی» تبدیل کند که هر 9 اسید آمینه ضروری را دربردارد. سپس می توان این پودر را تقریباً به هر محصولی اضافه کرد تا ارزش غذایی آن افزایش یابد.

تاکنون جایگزین‌های گوشت، اغلب به دلیل کمبود مواد مغذی یا بافت‌های ناامیدکننده نتوانسته‌اند اشتیاق اولیه ای را برای مصرف کنندگان ایجاد کنند. درحالی که فن‌آوری‌های جدید در تولید پروتئین های مبتنی بر گیاه امیدوارکننده تر به نظر می رسد.

ژاکوست لوزانو می گوید:

«در حال حاضر در زمینه پروتئین‌های جدید شاهد آن هستیم که چگونه می‌توان با میسلیوم یا جلبک از طریق تخمیر با دقت بالا، برای تولید پروتئین مرغوب استفاده کرد؛ پروتئینی که هم طعم خوبی دارد و هم دارای بافتی دلچسب است بطوری که مردم واقعاً به خوردن آن تمایل نشان می دهند.»

این فناوری‌ها که از تکنولوژی هایی چون بیوراکتور استفاده می‌کنند، مدت‌هاست که در صنعت داروسازی مورد استفاده قرار می گیرد. حالا وقت آن است که به سطح مناسبی از مقیاس برسد تا اقتصاد پشت آن برای صنعت غذا معنا پیدا کند و سرمایه گذاران را به سمت خود جذب نماید.

نوآوری در فناوری مواد غذایی

تاکنون شاهد نوآوری های زیادی در اکوسیستم حوزه تولید مواد غذایی بوده ایم. به عنوان مثال، در سپتامبر امسال، 40 درصد از مساحت اسپانیا در معرض هشدار خشکسالی یا در «اضطرار خشکسالی» قرار گرفت. این امر باعث کاهش تولید برخی مواد غذایی مانند غلات و گوجه فرنگی می شود.

جاکوست لوزانو می‌گوید: «در اینصورت ما باید مقدار زیادی از کمبودهای غذایی را وارد کنیم و طبیعی است که در نتیجه واردات، قیمت محصولات افزایش می‌یابد و دسترسی مردم را تحت تأثیر قرار می دهد.»

به همین دلیل یکی از راهکارهای ما در نوآوری غذا توسعه کشاورزی احیاکننده است. زیرا خاک سالم به آب بسیار کمتری نیاز دارد. در واقع در صورت سالم بودن خاک می توانیم تقاضای آب را تا ۷۵ درصد کاهش دهیم؛ پس ما به کشاورزی احیاکننده به شدت نیازمندیم.»

پایان

شما در این مطلب با نتایج گفتگوی TNW در اجلاس دیجیتال والنسیا با Beatriz Jacoste Lozano، مدیر مرکز نوآوری مواد غذایی سازمان KM ZERO همراه دیجی زین بودید. همانطور که خواندید تکنولوژی در آینده تاثیرات بسیار مثبتی بر روی غذای انسان دارد. از کشاورزی هوشمند گرفته تا توسعه غذای پربیوتیک و تلاش برای تغییرادراکات جامعه همه از نتایج فناوری بر حوزه روش های تولید و مصرف مواد غذایی است. فناوری که به زودی شاهد بهبود کیفیت و مقدار غذاها، کاهش ضایعات غذایی و افزایش سلامتی افراد جامعه می باشد.