آیا با هوش مصنوعی باید فاتحه طراحی را بخوانیم؟

هوش مصنوعی ساخته شده توسط انسان نه تنها این توانایی را دارد که جایگزین طراحان شود، بلکه می تواند آن چه را که ما به عنوان طراحی می شناسیم منسوخ کند.

ویتنام پایگاه تراشه هوش مصنوعی در آسیا می شود!

در سال 1882، فیلسوف مشهور فریدریش نیچه بیانیه عمیقی بیان کرد که درک خیلی از افراد را از انسانیت تغییر داد:«خدا مرده است. او مرده باقی می ماند و ما او را کشتیم.» نیچه که به جهان بینی پوچ گرایانه اش معروف بود، قصد نداشت با اعلامیه خود شادی الحادی را برانگیزد. در عوض پیامی از اندوه را ارائه داد.
در آن دوران، غلبه علم و سکولاریسم به تدریج جایگزین باورها و نهادهای دینی شد. نیچه این نگرانی را داشت که علم و عقل به تنهایی نمی توانند همان حس عمیق اخلاقی و هدفی را که خداوند و باورهای دینی در طول نسل ها به مردم ارائه می کردند، در بر داشته باشد.

از این رو، تلاش بی‌وقفه نیچه برای کشف معنا در ذات انسانی شکل گرفت. از بسیاری جهات، ما سرگذشت فرهنگی مشابهی را تجربه می کنیم. ظهور هوش مصنوعی (AI) سؤالات عمیقی را در مورد معنی انسان بودن و آنچه می‌تواند و باید با «ماشین‌ها» جایگزین شود، ایجاد می‌کند. در فرهنگی که بر سر جایگزینی خدا با علم بحث های زیادی مطرح می شود چه کسی می‌تواند بگوید که هوش مصنوعی نه تنها می‌تواند جایگزین طراحان شود، بلکه خودش را نیز طراحی کند؟

تعریف طراحی

هیچ تعریف یکسانی از طراحی وجود ندارد. با این حال، می توان گفت طراحی یک نوع مترجم است.هدف از ایجاد یک طراحی، انتقال اطلاعات به صورت بصری، تاکتیکی یا تجربی به چیزی قابل فهم و قابل استفاده است. خواه یک تابلوی فرار و نجات از آتش باشد، یک رابط دیجیتال بصری یا یک کنترل ارگونومیک تلویزیون، هدف اساسی طراحی حل مشکلات با بهبود تجربیات کاربر است.
طراحی همچنین به عنوان یک مکانیسم متقاعدکننده عمل می کند. یک خریدار ممکن است یک نوار پروتئینی خاص را به دلیل طراحی بسته بندی آن انتخاب کند. به طور مشابه، یک طراحی فریبنده تبلیغ کفش، ممکن است توجه ما را به خود جلب کند و ما را به سمت خرید محصول سوق دهد. چه آن را بپذیریم یا نه، طراحی همیشه نقشی مهم در زندگی ما داشته است.
کارکردهای طراحی عمیقاً با فرهنگ ما در هم تنیده است. با این حال، جهان ما اساساً با ظهور هوش مصنوعی در حال تغییر است. این انقلاب تکنولوژیکی خلق شده توسط انسان، نوید بهبود زندگی ما را می دهد و سبک زندگی را راحت تر و کارآمدتر می کند. با این حال، این شیوه جدید زندگی به قیمت از بین بردن بسیاری از روش‌هایی است که در حال حاضر برای ساده‌سازی وجود خود به آن‌ها وابسته هستیم، از جمله طراحی آن طور که می‌شناسیم و دوستش داریم!

خداحافظ طراحان

بسیاری از مردم هوش مصنوعی را به عنوان یک افزونه یا ابزار می بینند؛ چیزی که به ما کمک می کند طراحان بهتری شویم. اما هوش مصنوعی چیزی بیش از یک پیشرفت تکنولوژیکی مانند گوشی های هوشمند یا اینترنت است. آماده است تا جهان ما را تغییر دهد و حتی وجود ما را برای همیشه متحول کند. هنوز مشخص نیست که آیا این تغییر مفید است یا مضر؟!

در جایی نوشته بود هوش مصنوعی شبیه اختراع بمب اتمی است که جهان پس از ایجاد آن مکان تاریک تری خواهد بود؛ گویی ما بخشی از روح خود را از دست داده ایم.
صحبت های زیادی در مورد اینکه چگونه هوش مصنوعی صنعت طراحی را مختل می کند مطرح است. معلوم نیست چگونه این انتقال، ترس، هیجان و عدم اطمینان را به ذهن متخصصان طراحی باتجربه و آینده القا می کند؟ آنچه مسلم است این است که فناوری به سرعت در حال حرکت است، سریعتر از آن که بتوانیم با آن همراه شویم.

بزرگترین ترسی که بسیاری از فعلان حوزه طراحی دارند این است که هوش مصنوعی مشاغل طراحان را تصاحب کند. از آن گذشته، فناوری در حال حاضر به نحوی ایجاد شده است که می تواند برخی از وظایف تعریف شده یک طراح را سریعتر و ارزان تر از ما انجام دهد. به عنوان مثال Wix و Framer ابزارهای عالی ساخت وب یکپارچه با هوش مصنوعی را ارائه می دهند. تنها با چند اعلان و کلیک، افراد غیر طراح می توانند یک وب سایت کاملاً طراحی شده را در عرض چند دقیقه راه اندازی و اجرا کنند.
برخی ممکن است بگویند نتایج غیراستاندارد خواهد بود زیرا یک متخصص آن را نساخته یا تحت روش‌شناسی UX دقیقی قرار نگرفته است. با این حال، اگر مشتری یا شرکتی بخواهد مسیر طراحی هوش مصنوعی را طی کند، این حق آنهاست و هیچ کس نمی تواند جلوی آن ها را بگیرد؟!
هر چقدر هم مردم را متقاعد کنیم که طراحان، چیزی بیش از زیبا کردن طراحی انجام می‌دهند باز هم این متکبرانه و احمقانه خواهد بود که باور کنیم هوش مصنوعی نمی تواند مشاغل طراحان را تصاحب کند.

منسوخ شدن پیش بینی کننده

وقتی نوبت به تجربه کاربر (UX) می‌رسد، هوش مصنوعی نیز در حال برداشتن گام‌های جدی است. هوش مصنوعی در انجام تجزیه و تحلیل های پیش بینی بسیار عالی است و می تواند مقادیر زیادی از داده ها را برای پیش بینی رفتار و ترجیحات کاربر تجزیه و تحلیل کند. این قابلیت سودمند به کسب‌وکارها اجازه می‌دهد تا نیازهای کاربران را پیش‌بینی کنند و راه‌حل‌های پیشگیرانه ارائه کنند و به طور کلی UX را افزایش دهند.
همانطور که هوش مصنوعی با سیستم‌ها یکپارچه‌تر می‌شود، با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی به نتایج شخصی‌سازی‌شده اجازه می‌دهد که رفتار کاربر، اولویت‌ها و داده‌های تاریخی را برای ارائه راه‌حل‌های سفارشی تجزیه و تحلیل کند.

این مکانیزم خودکار می‌تواند به ایجاد یک تجربه کاربری مناسب‌تر و مرتبط‌ تر، افزایش تعامل و رضایت کمک کند. هنوز این بحث وجود دارد که طراحان در اینجا حتی اگر در حال تبدیل شدن به یک مهندس سریع باشند باز هم نقشی خواهند داشت.
همانطور که جاکوب نیلسن برای گروه نیلسن نورمن بیان می‌کند: «شما شغل خود را به خاطر هوش مصنوعی از دست نمی‌دهید، بلکه به خاطر کسی که بهتر از شما از هوش مصنوعی استفاده می‌کند با شغل خود خداحافظی می کنید»
آقای نیلسن درست می گوید، البته تا زمانی که وضعیت موجود، نسبتاً پایدار و قابل پیش بینی باقی بماند، اما با سرعتی که هوش مصنوعی در حال شتاب است، آماده شدن برای مواجهه با چگونگی صنعت طراحی در چند سال آینده، دشوار خواهد بود.

دوران مرگ طراحی

باید در نظر بگیریم که مفهوم سنتی طراحی ممکن است در نهایت منسوخ شود. بسیاری موافقند که ادغام گسترده هوش مصنوعی در هر گوشه از زندگی ما واقعیتی است که باید با آن مبارزه کنیم. با این حال، این تصور که طراحی می تواند منقرض شود ممکن است برای اکثر مردم مضحک به نظر برسد. اما همانطور که قبلاً ذکر شد، طراحی اساساً یک مترجم است و هوش مصنوعی این مسئولیت را تا حد قابل توجهی شروع کرده است.
بیایید به نمونه ای از تجربه یک کاربر معمولی که چندی پیش در اینترنت جستجو می کرد نگاه کنیم. کاربران یک مرورگر را باز می‌کنند و به سمت موتور جستجوی مورد علاقه خود می‌روند، سپس از چیزی عادی سؤال می‌کنند، مانند «مزایای چای سبز برای سلامتی چیست؟» آنها در نهایت با لیستی از وب سایت های رتبه بندی شده و تبلیغاتی که حاوی اطلاعات مرتبط هستند، مواجه می شوند.
کاربران بر روی پیوندها کلیک می‌کنند و اعتبار وب‌سایت‌ها را بر اساس آشنایی با نام تجاری، تجربه کاربری سایت و حتی طراحی ارزیابی می‌کنند. پس از خواندن چند مقاله در مورد فواید چای سبز، کاربران به پلتفرم خرید آنلاین مورد علاقه خود منتقل می شوند. آن ها به دنبال چای سبز می گردند و با ده ها یا شاید صدها، انتخاب مواجه می شوند. کاربران ممکن است بر اساس ویژگی هایی چون رتبه بندی، قیمت و حتی طراحی بسته، گزینه های موجود را فیلتر کنند. پس از اطمینان از انتخاب، اقلام به سبد خرید اضافه شده و خریداری می شوند.
در طول این تجربه، کاربران باید با نقاط تماس بی‌شماری تعامل داشته باشند و مسلم است که نوع طراحی برای پیمایش اطلاعات پیچیده برای آن ها بسیار مهم است. این مثال نشان می دهد که طراحی حتی در پیش پا افتاده ترین کارها نقشی اساسی دارد.
اما وقتی هوش مصنوعی جایگزین کل این فرآیند شود چه اتفاقی می افتد؟

وقتی رابط کاربر، هوش مصنوعی می شود نه طراحی!

حالا همین کاربر می خواهد با هوش مصنوعی بسته چای مورد نظر خود را پیدا کند. کاربران به برنامه هوش مصنوعی مورد علاقه خود می روند و همین سوال را در مورد چای سبز می پرسند. اما این بار آنها مجبور نخواهند شد ده ها وب سایت طراحی شده را غربال کنند و به جای رفتن به فروشگاه های آنلاین برای خرید چای سبز، آنها فقط از هوش مصنوعی می خواهند تا بهترین چای را بر اساس پارامترهای داده شده کاربر توصیه کند. دیگر نیازی به جستجو در میان صدها محصول برای یافتن محصول مناسب نیست.
در فرآیند ذکر شده در بالا، تنها طراحی تجربه شده برای کاربر، رابط هوش مصنوعی است. نقش طراحی به عنوان راهی برای سازماندهی اطلاعات پیچیده یا عمل به عنوان یک تاکتیک متقاعد کننده بی ربط می شود.

در آینده، پایگاه‌های اطلاعاتی شخصی‌شده، محتوای پیش‌بینی‌کننده و محصولات مبتنی بر رفتار و سلامت کاربر را توصیه می‌کنند. تصور کنید که دستیار هوش مصنوعی شما می گوید: «سلام، بر اساس افزایش سطح کورتیزول شما، به نظر می رسد استرس دارید. آیا می توانم توصیه کنم که چای سبز بنوشید؟ در اینجا برخی از محصولات توصیه شده وجود دارد. آیا می توانم یکی را به سبد خرید شما اضافه کنم؟»
این فرایند محدود به موتورهای جستجو، مارک‌ها، وب‌سایت‌ها و بسته‌بندی نیست؛ حتی محصولات دیجیتالی نیز در خطر منسوخ شدن هستند. در سناریوی بالا،هوش مصنوعی ممکن است به جای خرید چای سبز، برای کاهش استرس، یک برنامه تنفسی داخلی را به شما پیشنهاد دهد که مطابق با ترجیحات شما سفارشی شده است.
پس باید بگوییم خداحافظ فروشگاه برنامه!

آینده ای نامطمئن برای طراحان

به عنوان مثال یک طراح در 41 سالگی می گوید با نزدیک به 20 سال تجربه در طراحی، برای اولین بار باید خود را در مورد آینده ای نامطمئن آماده کنم. او می گوید در طول حرفه‌ام، زمان و انرژی زیادی را برای کسب مهارت‌های مختلف اختصاص داده‌ام که انتظار داشتم «چیز بزرگ» بعدی باشد؛ از یادگیری Flash و Figma تا تسلط بر کدنویسی و گنجاندن UX و بازاریابی دیجیتال در فرآیند طراحی خود.

حالا در پایان روز، دیدن این که بسیاری از این مهارت ها سال به سال منسوخ می شوند، برایم مایوس کننده است و یادگیری نحوه استفاده یا گنجاندن هوش مصنوعی در کار ما، از این قاعده مستثنی نیست.
نگرانی دائمی که ممکن است هوش مصنوعی جایگزین مشاغل این چنینی شود یا طراحی سنتی را غیر ضروری کند، واقعیتی سخت است که باید در نظر گرفت، به خصوص اگر تازه وارد این حوزه شده اید. چه یک طراح باتجربه باشید و چه تازه شروع به کار کرده باشید این ترس به وجود شما هم راه پیدا کرده است. ناشناخته ترسناک است. تنها آرامشی که هر کسی می تواند داشته باشد این است که بداند آینده نامشخص است و داشتن ذهنی باز و سازگار بودن، تنها مهارت هایی است که می توانیم در طول زمان واقعاً با تکیه بر آن خودمان را حفظ کنیم.
شاید و فقط شاید طراحان و طراحی دوام بیاورند زیرا مردم ارزش عنصر انسانی در طراحی را تشخیص می دهند، نه فقط نتیجه نهایی را!

ظهور طراحان ارگانیک

از خاکستر این انقلاب تکنولوژیکی، شاید نسل جدیدی از «طراحان ارگانیک» که از روش‌های ایجاد «مصنوعی» خودداری می‌کنند، ظهور کنند. اگرچه ممکن است مانند غذای ارگانیک، روشی گران‌تر و پیدا کردن آن‌ها سخت‌تر باشد، اما مردم ممکن است مایل باشند که فاصله بیشتری را طی کنند و روی چیزی که می‌دانند برای خود و بشریت بهتر است سرمایه‌گذاری کنند. تا آن زمان، ما فقط می توانیم تمام تلاش خود را برای پیش بینی آینده انجام دهیم و بنشینیم و سعی کنیم از سواری بر این موج جدید لذت ببریم.