جیمز وب ساختارهای جدیدی را در درون ابرنواختر نمادین آشکار می کند

تلسکوپ فضایی جیمز وب به مطالعه یکی از مشهورترین ابرنواختر، که به اسم SN 1987A (Supernova 1987A) شناخته می شود تحقیق خود را آغاز کرده است.

برای مطالعه (فضاپیمای اسپیس ایکس خدمه-6 ناسا به سلامت به زمین بازگشت) اینجا کلیک کنید

درباره تلسکوپ جیمز وب

در روز کریسمس، سازمان فضایی آمریکا، یعنی ناسا، بزرگ‌ترین، پرهزینه‌ترین و قدرتمند‌ترین تلسکوپ ساخته شده را به فضا فرستاد. تلسکوپ جیمز وب در فاصله بسیار دوری از زمین و در مدار خود در حال چرخیدن است.

این تلسکوپ در مورد شکل‌گیری اولین کهکشان‌های جهان، مقایسه آن‌ها با کهکشان‌های جدید، نحوه تشکیل منظومه‌شمسی و وجود زندگی در سیاره‌های دیگر را به ما نشان خواهد داد.

تلسکوپ جیمز وب جایگزین بسیار مناسبی برای تلسکوپ هابل است. تلسکوپ هابل برای اولین بار در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد و تصاویر بی‌نظیری را از کیهان به نمایش گذاشت.

از این تلسکوپ برای مطالعه موضوع‌های پیشرفته‌ای مانند انرژی تاریک و سیاره‌های فراخورشیدی استفاده شده است. اکنون با پرتاب تلسکوپ جیمز وب انتظار می‌رود که ناممکن‌ها ممکن شوند و به بسیاری از پرسش‌های شما پاسخ داده شود.

ابرنواختر SN 1987A

ابرنو اختر اِس اِن 1987 اِی 168000 سال نوری از ما فاصله دارد و در ابر ماژلانی بزرگ واقع شده است،دوربین مادون قرمز سرنخ مهمی را برای درک ما از چگونگی توسعه یک ابرنواختر در طول زمان را ارائه می دهد.

در عکس بالا، تصویری از ساختار مرکزی را نشان می دهد که شبیه به یک حفره ی کلیدی است. این ساختار پر از گاز و غبار توده ای است که در اثر انفجار ابرنواختر به بیرون پرتاب شده اند. غبار به قدری غلیظ است که حتی نور مادون قرمز نمی تواند آن را تشخیص دهد.

حلقه ای روشن و استوایی حفره ی کلیدی داخلی را محاصره کرده است و نواری را تشکیل می دهد که حلقه های بیرونی که شبیه به یک ساعت شنی هستند را به هم متصل کند.

حلقه استوایی از موادی که ده ها هزار سال قبل از انفجار ابرنواختر به بیرون پرتاب شده، تشکیل شده است و حاوی نقاط داغ درخشانی است که با برخورد موج ابرنواختر به حلقه ظاهر می شوند.

در حال حاضر لکه‌هایی حتی در خارج از حلقه دیده می‌شوند. این لکه ها مکان‌هایی هستند که شوک‌های ابرنواختری بر اثر انفجار به مواد های خارجی بیشتری برخورد می‌کنند.

تصور می‌شود که این هلال‌ها بخشی از لایه‌های خارجی گازی هستند که از انفجار ابرنواختر به بیرون پرتاب می‌شوند. به عبارت دیگر، زاویه دید ما این گونه به نظر می رسد که در این دو هلال، موادهایی که در لایه های خارجی وجود دارند بیشتر از آنچه که فکرش را می کنید هست.

تلسکوپ اسپیتزر

قبل از وب، تلسکوپ اسپیتزر که اکنون از رده خارج شده است، این ابرنواختر را در تمام طول عمرش به صورت مادون قرمز زیر نظر گرفته است. با این حال، تلسکوپ اسپیتزر هرگز نتوانست این ابرنواختر را با این جزئیات نظارت کند.

علیرغم سال ها مطالعه از زمان کشف اولیه ابرنواختر، رازهای زیادی باقی مانده است، به‌ویژه پیرامون ستاره نوترونی که باید پس از انفجار ابرنواختر شکل می‌گرفت.

وب مانند اسپیتزر به رصد این ابرنواختر در طول زمان ادامه خواهد داد. ابزار NIRSpec (طیف‌نگار مادون قرمز نزدیک) و MIRI (ابزار مادون قرمز میانی) به ستاره‌شناسان این امکان را می‌دهد که داده‌های جدید و با کیفیت بالا را در طول زمان ثبت کنند و اطلاعات جدیدی در مورد ساختارهای هلالی تازه شناسایی شده به دست بیاورند.

علاوه بر این، جیمز وب به همکاری با رصدخانه هابل، چاندرا و دیگر رصدخانه ها ادامه خواهد داد تا اطلاعات جدیدی از گذشته و آینده این ابرنواختر افسانه ای را ارائه دهد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب برترین رصدخانه علوم فضایی جهان است. وب در حال حل اسرارهای منظومه شمسی ماست، به دنیاهای دوردست در اطراف ستاره های دیگر نگاه می کند و ساختارها و منشاء اسرارآمیز جهان و مکان ما در آن را بررسی می کند و این برنامه یک برنامه بین المللی است که توسط ناسا و همچنین شرکای خود، ESA (آژانس فضایی اروپا) و آژانس فضایی کانادا هدایت می شود.